Waarom ik geen wielrenner ben

Waarom ik geen wielrenner ben

Er zijn talrijke redenen te bedenken waarom ik geen wielrenner ben. Los van het al dan niet hebben van talent. Vaak zie je dat kinderen in de sportsporen van hun ouders terecht komen. Mijn ouders stonden nu eenmaal ver van de wielersport. Ook door andere invloeden uit mijn omgeving liep mijn sportleven gewoon anders.

Thijs Zonneveld

Thijs Zonneveld

Maar na het lezen vanochtend van de column Thijs Zonneveld in het Algemeen Dagblad weet ik nog een reden waarom ik geen wielrenner ben geworden.

Een wielerpeloton is een fluimfabriek

Een groen met gele was het, met harde stukjes erin. De afzender stond er niet bij. Hij kon van iedereen zijn, die rochel op de helm van Marcel Kittel. Van Mark Cavendish, van Peter Sagan, van Chris Froome of van een van zijn ploeggenoten – misschien zelfs wel van hemzelf. Kittel veegde de fluim van zijn helm zonder er bij na te denken. Als je geen rochels kunt incasseren, moet je geen wielrenner worden.

Een wielerpeloton is een fluimfabriek. Er wordt permanent gerocheld, gesnoven, gefluimd, getuft en gespuugd. Neusslijm, spuug, snottebellen, purken en groengele rakkers met hard stukjes erin: er vliegt van alles in het rond. Dat kan ook niet anders als je tweehonderd mannen in weer en wind op een fiets zet en ze zo hard mogelijk naar de finish laat rijden.

Het beste bewijs was Laurens ten Dam, eergisteren, tijdens de tijdrit. Die rochelde in amper een halfuurtje een complete slijmbaard uit zijn longen.

Rochelaars

De meeste renners zijn geweldige rochelaars. Ze gorgelen eerst diep (om zo veel mogelijk slijm uit hun longen op te diepen, leggen het plakkaatje spuug klaar op het puntje van hun tong en blazen het daarna weg. Er zitten scherpschutters bij, mannen die het achterhoofd van de juryvoorzitter kunnen raken van twintig meter afstand.

Ook de nobele kunst van het neusrochelen wordt vaak gepraktiseerd in het peloton. Eén vinger op het neusgat – en dan zo hard mogelijk snuiten. Sommige renners kunnen figuurtjes blazen, net als de ballonnenman op de kermis. Ik heb wel eens een Kazak gezien die konijntjes en teckels uit zijn neus toverde. Echt heel knap.

Om te voorkomen dat iedereen maar in het rond fluimt in het peloton zijn er enkele ongeschreven rochelregels. Als je in een groep rijdt en je wilt rochelen, dan dien je een beweging te maken met je arm en daarna uit te wijken naar de berm om daar je neus of mond te legen. En er is ook een wet die voorschrijft dat je niet tegen de wind in rochelt.

Geen tijd voor beleefdheid

Maar die regels worden eigenlijk alleen gevolgd tijdens trainingen. In wedstrijden gaat het te hard om beleefd te zijn. Dan belanden fluimen overal en nergens. Op helmen. Op schoenen. Op brillen. Op de kont van de renner voor je. Of in het permanent van een omaatje in een bloemetjesjurk dat langs de kant staat te applaudisseren. Nee, fraai is anders, ik weet het.

Ik ben ooit eens in de eindsprint van een criterium in Frankrijk vol in mijn gezicht gespuugd door Richard Virenque, de zevenvoudig winnaar van het bergklassement in de Tour en het lievelingetje van het Franse publiek. Ik veegde de fluim zo goed en zo kwaad als het ging van mijn bril, zodat ik iets kon zien. Maar toen ik even later stilstond en in een etalageruit keek zat ik dat er ook nog een groene kong op mijn kin zat. Een rochel van Richard Virenque op mijn eigen kin: dichter bij de bolletjestrui was ik nooit geweest.

Ik overwoog even om ‘m in een potje te doen en ‘m op een plankje boven mijn bed te zetten. Maar uiteindelijk heb ik ‘m weggegeven aan een klein Frans jongetje. Die was er enorm blij mee.

Inspirerend voor verdere onderzoek

De tekst inspireert tot verder onderzoek. Op andere dagen zou ik nu uitzoeken:

  • waar komt het fluimen vandaan?
  • hoeveel spuug produceren we als mens per dag?
  • produceren mannen meer spuug dan vrouwen?
  • spugen vrouwelijke wielrenners ook?
  • is spugen (en zijn de fluimen) schadelijk?
  • waarom spugen we (oorzaak)?
  • zijn verschillen in spuuggedrag, bijvoorbeeld kijkend naar culturen?

En ik zou een stukje schrijven over de relatie tussen tatoeages en fluimen. Het lijkt er immers op dat voetballers tegenwoordig minder spugen, zou dat komen door de toename van lichaamsbeschildering …

Maar ik hou het bij bovenstaande prachtige column van Thijs Zonneveld. Nou vooruit een blogbericht van Petra (als pdf)

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 12 juli 2013 door in de categorie 2013, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *